Ken
je dat? Dat je een ex altijd net tegenkomt op het moment dat het het
minst uitkomt?
Afgelopen
weekend had ik zo'n dag. Genietend van het zonnetje besloten de kids
en ik een bezoekje aan de plaatselijke speeltuin te brengen. Omdat ik
enigszins achterliep met de was, was mijn enige optie om aan te
trekken een spijkerbroek van alweer een aantal jaartjes terug. Ik
trok mijn oude sneakers erbij aan, want we gingen immers naar de
speeltuin, geen optutpraktijken nodig. De kinderen zagen er redelijk
uit, want aangekleed door hun vader die ook verantwoordelijk was voor
het kapsel van beiden. Need I say more.
Na
een uitvoerige schommelsessie besloten de kids en ik richting de
glijbaan te gaan. Opeens hoorde ik een enigszins bekende stem zeggen:
"Hey, jij ook hier met het gezinnetje?" Ik keek omhoog en
zag een ex uit mijn verleden. We wisselden een paar woorden, waarna
hij samen met vrouw en kids verder liep richting schommels.
De
vrouw was gestoken in een hip rokje met kekke wedges eronder en ook
de kinderen zagen eruit om door een ringetje te halen. Ik was me er
opeens pijnlijk bewust van hoe ik eruit zag. In ieder geval meer dan
anders, maar dat was ook geheel te wijten aan het verleden dat ik met
mijn ex deelde.
Het
was in een tijd dat ik nog superslank was en altijd piekfijn verzorgd
de deur uitging. Mijn ex en ik deden in de avonduren niet veel meer
dan buiten de deur eten, borrelen en uitgaan. Mijn oude liefde was
nogal gefixeerd op uiterlijkheden. Hij wuifde mij met grote regelmaat
complimentjes toe over mijn outfit, stralende lach, strakke figuur of
wvttk.
Het
was een gezellige tijd, maar in alle eerlijkheid was de relatie
behoorlijk oppervlakkig. Uiteindelijk had ik toch behoefte aan wat
meer diepgang en nam ik afscheid van de relatie en van hem.
In
de jaren die daarop volgden ben ik hem slechts enkele keren
tegengekomen. In de kroeg, waar hij vertelde dat hij een nieuwe
liefde aan de haak had geslagen. Ik was toen al lang en breed
gelukkig met mijn lief. Via via heb ik nog vernomen dat hij inmiddels
een kind had gekregen. En daarna nooit meer iets gehoord.
En
daar stond hij ineens recht voor mij in de speeltuin. Eerlijk is
eerlijk, hij had in de loop der jaren ook wat meer buik ontwikkeld en
zijn haargrens was behoorlijk opgeschoven. Misschien had hij wel
hetzelfde gevoel als ik. En vroeg hij zich af waarom hij zich de
afgelopen weken niet wat vaker in de sportschool had laten zien. En
waarom hij net die dag zijn haar niet strategisch met wat gel naar
voren had gekamd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten