Opvoeding volgens het 4S-model

Volgens mij ben ik een redelijk relaxte moeder qua opvoeding. Ik wordt niet snel boos en heb niet veel regeltjes. Maar er zijn een paar dingen die ik niet tolereer: Slaan, schreeuwen, schelden en slopen, oftewel het 4S opvoedmodel.

Voorbeeldige kinderen

Volgens mij werkt het goed, want tot nu toe kan ik mijn kinderen overal mee naar toenemen. In een vreemde omgeving zijn het zelfs soms voorbeeldige kinderen. Thuis hebben ze meer last van wisselende momenten.

Haat-liefde verhouding

Zoals bij de meeste zusjes hebben mijn kids een haat-liefde verhouding. Soms zijn ze elkaars beste vriendinnen en gunnen ze elkaar van alles. Vandaag liet mijn oudste haar jongere zusje telkens winnen met een renspelletje. 

Gisteren had ze een brief aan haar zusje geschreven: "Lief zusje, jij bent mijn allerliefste zusje. Ik vind het heel leuk om met jou te spelen. Ik vind jou heel lief en heel mooi. Zusje, je bent net een prinses. Zusje, vind jij knuffeltjes heel leuk? Jij bent de allerliefste zus van de hele wereld." 

Toen ik samen met de oudste de brief aan de jongste voorlas, moest deze bij ieder regel grijnzen en keek ze heel verliefd naar haar grote zus. Tenslotte gaf ze haar grote zus een dikke welgemeende kus. 

Samenspannen tegen mama

De jongste is op haar manier ook heel lief voor haar zus. Als ze een snoepje krijgt, vraagt ze ook altijd een snoepje voor haar grote zus. Ze bewondert haar en doet ook alles na. 

Samenspannen tegen mama kunnen ze ook als de beste. Het begint meestal met het gefluister van de oudste in de kleinste in haar oor, waarna ze heel hard moeten lachen. Vervolgens komt de kleinste met een uitspraak, geheel ingefluisterd door de oudste: "Mama, jij bent een poepscheet" (poep en plas doen het altijd goed bij de gemiddelde 4 jarige). 

Uiteraard is de pret niet compleet als mama niet net doet alsof ze heel geschokt en boos is. Dus op zulke momenten speel ik de rol van boze moeder met overgave. 

Opvoedregel 1: Niet slaan

De wederzijdse liefdesbetuigingen komen frequent voor maar zijn helaas van korte duur. Voordat je het weet slaat de vlam in de pan en wordt er geschreeuwd. Als de ruzie dan nog niet beslecht is, wordt er met dingen gegooid en geduwd. 

Vooral de jongste heeft de neiging om het speelgoedje dat ze op dat moment in haar hand heeft naar haar oudere zus te gooien. Om een of andere reden belandt dat speeltje altijd op de plek daar waar het het meest zeer doet. 

Ook knijpen en krabben is een geliefde hobby van de kleinste. De oudste houdt het liever eenvoudig: slaan of duwen. In dit soort gevallen moet de dader op de gang en nadenken over wat ze heeft gedaan. Ze mogen pas weer uit de gang als ze hebben nagedacht, hun schuld erkennen en "sorry" tegen hun zusje zeggen met een kusje erbij. 

De jongste zegt altijd met een stralend gezicht "sorry". De oudste is wat nukkiger en stamelt een wat minder gemeend "sorry" uit. Daarna is alles weer vergeven en vergeten, totdat de volgende crisis zich aandient.

Opvoedregel 2: Niet schreeuwen

Schreeuwen is de specialiteit van mijn oudste. Als ze iets niet mag of als iets niet meteen gebeurt begint ze met dreigen. "Nou, dan vind ik jou niet meer lief" is haar geliefde uitspraak. 

Wanneer mama vervolgens zegt dat dat dan maar zo is, wordt er aan toegevoegd dat ik haar nooit meer naar school mag brengen. 

Ook dat vindt mama niet zo'n erge uitspraak.  Sterker nog: ik zou haar er graag aan houden. Het betekent namelijk een heel half uur langer dat ik in mijn bed kan doorbrengen. 

Als haar uitspraken niet blijken te werken wordt ze kwaad en begint ze met schreeuwen. Daar word ik niet vrolijk van, dus voilà mevrouw mag weer naar de gang. Vol drama stort ze zich daar op de vloer en begint ze hartstochtelijk te huilen. 

Na vijf minuten stapt ze weer vrolijk de kamer binnen alsof er nooit iets gebeurd is. Een simpel "wat mag je niet en wat zeg je dan" volstaat om haar kleine stemmetje de gewenste woorden te laten zeggen. Kus erop en alles is weer goed. Ze gaat weer verder met spelen of knutselen om vijf minuten later terloops te melden dat ik de liefste mama van de hele wereld ben.

Opvoedregel 3: Niet schelden

Op het schoolplein pikken mijn kids regelmatig wat woorden mee. De eerder vermelde "poepscheet" horen we regelmatig. Ook "schetenbol" heb ik de revue horen passeren. 
Om dit soort scheldwoorden moet ik alleen maar lachen. Ik gebruik ze trouwens regelmatig als koosnaampje voor mijn lief. 

Maar toen mijn dochter een keer spontaan GVD uitriep, wist ik niet hoe snel ik haar op de gang moest zetten. 

Het is een klein wonder dat mijn kids niet meer scheldwoorden in hun vocabulaire hebben. Mijn favoriete zijn: Fucking hell, klote en kutje. 

In mijn vorige job hebben ik en mijn twee mannelijke kamergenoten ooit een keer geturft wie de meeste scheldwoorden gebruikte. Je raadt het al, ik won met glans.

Opvoedregel 4: Niet slopen

Slopen is de specialiteit van mijn jongste. Haar sloopwoede richt zich vaak op de knutselwerkjes van haar zus. Zij werkt daar met bloed en zweet aan, maar vergeet vaak om het kunstwerk buiten het grijpveld van haar zusje te houden. Als ze ontdekt dat haar kunstwerk aan gort is, springen de tranen in haar ogen en begint ze te schreeuwen. 

Hier ontstaat een dilemma. Immers hanteer ik een zero tolerance policy wat betreft slopen en schreeuwen,  maar wat als de ene sloopt terwijl de ander schreeuwt? Dan ga ik over op het fifo-systeem. First in, first out in logistieke termen, in opvoedkundige taal: wie het eerst begint, gaat naar de gang. 

Helaas is ook dit systeem niet waterdicht want ook de zwaarte van de overtreding bepaalt de strafmaat. Mocht mijn oudste dochter na het gesloopte knutselwerkjestrauma besluiten haar zus een goed pak slaag te geven, kan ik haar natuurlijk niet ongestraft haar gang laten gaan. Gelukkig hebben we in dat soort gevallen de bovenverdieping nog. 

Swimming practice hell | Funny Mommy Blog

Any parent with children of four years old and older will recognize this: The hell that's called swimming practice.

There is no subject that evokes so many general frustration with parents as swimming lessons. Which has several reasons.

Swimming practice frustration 1: impossible times

Swimming education often starts at the most inconvenient times. This means that you need to get your kids from school with turbo speed and then put them straight into the car up to be there on time.

Swimming practice frustration 2: Chlorine air and overwhelming heat

Once arrived at the pool the familiar chlorine fumes move towards you. Not to mention the overpowering heat.

You rush quickly to the locker room to lift your child in her swimsuit or his swimming trunk (you will get it possible even warmer, because of all the yanking on clothes and the screech of an uncooperative child in a small booth. And oh yes, because of the turtleneck you've put on this morning without thinking straight).

Swimming practice frustration 3: Filthy canteens

Then with one hand you pull your child towards the swimming room while wiping the cold sweat from your forehead with your other hand. Fortunately, you've arrived just in time, mission accomplished.

After that you wander with your other child to the damp canteen (where everything seems to stick) to wait for your swimming child.

With a cup of lukewarm coffee and your phone, you have an hour to recover. At least if your non-swimming child cooperates and does not get a tantrum of boredom on the cafeteria floor.

Swimming practice frustration 3: Damp bodies and dripping hair

When the swimming practice has ended it possibly gets worse. Again with sweat on your forehead and a towel ready in the swimming venue you wait untill your child finally comes out of the shower.

The child must be dragged back to the little booth where you attempt to rub your child as dry as possible, while wet hair is dripping chlorinated circles on your turtleneck.

You try to put the semi-wet warm legs of your daughter in a leotard as quickly as possible, because you want to go, get away from the heat and overpowering smell of chlorine. The child then freaks out because mommy is dressing her so roughly. Just a few more minutes more. Your kids hair needs to be blown dry, the coats have to be put on, and yes finally, you and your kids can go, go to some fresh air.

Thank god, swimming lessons have finished and we have survived (for this week).

De hel die zwemles heet | Mamablog met humor

Iedere ouder met kinderen van vier jaar of ouder zal het herkennen: de hel die zwemles heet. Zelden is er een onderwerp op het schoolplein dat zoveel algemene frustatie oproept als de zwemles. En dat heeft meerdere redenen.

Zwemlesfrustratie 1: Onmogelijke zwemtijden

In de eerste plaats omdat de zwemlessen vaak beginnen op de meest onmogelijke tijden. Dit betekent dat je je kids in standje turbo uit school moet halen en direct in de auto moet proppen wil je er op tijd zijn. 

Zwemlesfrustratie 2: Chloorlucht en hitte

Eenmaal aangekomen bij het zwembad komen de vertrouwde chloordampen je tegemoet. Om maar niet te spreken van de allesoverheersende hitte.  

Je haast je snel naar de smalle kleedhokjes om je kind in zwempak of zwembroek te hijsen (en krijgt het mogelijk nog warmer, door al het gesjor aan die kleren en het gekrijs van een niet meewerkend kind, in een te klein hokje. En o ja, de coltrui die je 's ochtends zonder na te denken hebt aangeschoten).

Zwemlesfrustratie 3: Smerige kantine

Daarna trek je met de ene hand je kind richting de zwemzaal, terwijl je met de andere hand het klamme zweet van je voorhoofd veegt. Gelukkig, net op tijd, missie weer geslaagd.

Vervolgens slenter je met je andere kind naar de loeihete zwemkantine ( waar alles lijkt te plakken) om op je zwemkind te wachten. 

Met een bakje lauwe koffie en je telefoon heb je een uurtje om bij te komen. Tenminste als je niet-zwemmende kind een beetje meewerkt en niet ter plekke een woedeaanval van verveling op de smerige kantinevloer krijgt.

Zwemlesfrustratie 4: Klamme lijfjes en druipende haren

Als de zwemles eenmaal is afgelopen wordt het daar waar mogelijk nog erger. Met wederom zweet op je voorhoofd en een handdoek in de aanslag wacht je in de zwemzaal tot je kind eindelijk onder de douche vandaan komt.  

Het kind dient weer meegesleurd te worden naar het kleine hokje, waar je zo goed en zo kwaad haar enigszins droog probeert te wrijven, terwijl natte haren chloorwaterkringetjes op je coltrui achterlaten. 

Je probeert de halfnatte warme beentjes van je dochter zo snel mogelijk in een maillot te hijsen, want je wil weg, weg uit de hitte en allesoverheersende chloorlucht. 

Je kind wordt vervolgens hysterisch omdat mama te ruw doet tijdens het aankleden. Nog even volhouden, kinderharen provisorisch droogföhnen, jassen aan en eindelijk weg, op weg naar de frisse lucht. 

Het is gelukkig voorbij en we hebben het weer overleefd (voor een week dan).

Goodbye three, hello two: the dilemma of family planning | Funny Mommy Blog

Are we going to stick to our two kids or are we having a third child? This question is asked by my love and myself quite regularly. And maybe you ask yourself the same question.

About one thing regarding the family planning issue my boyfriend and I were sure: if we wanted a third child, we had to move quickly. At my age of forty there is not much time left.

Doubts about having a third child

My thoughts about having a third child are fluctuating constantly. The proportion is about 40 to 60, but unfortunately it flips every time. When I have a newborn baby in my arms, my hart melts and I immediately think: Just one more then!

On other days I relive my pregnancies (vomiting for over six months, three times a day) with as a piece de resistance the long long hours of giving childbirth.

Also, I still remember all the sleepless nights, the crying and of course the poop diapers. Then of course there was such a thing as the possibility that this time we wouldn't be so lucky to have a healthy son or daughter. What difficult choices would we have to make?

Our busy schedule (we are two entrepreneurs) and the limited space in our house doesn't help. And after four years with two kids, I finally feel that our family works and I have just enough energy to handle things. Obviously, these are arguments that we can do something about, but the question remains whether we want to.

Little by little I've started saying goodbye to the idea of three.

Saying goodbye

That's why I started sorting out all the baby clothes my youngest no longer fits. The best baby outfits I gave to a -soon to be a mom-friend. The rest I gave to the salvation army.

And yet .. there was still a voice in my head that if there would come a third child, I would just buy everything new. I had to anyway if it was going to be a boy (since I have two girls). Nonetheless, if it was a girl I would have no problem shopping for new baby clothes, since it is my favorite hobby.

In my second phase of an empty house is an empty head, the baby blankets, bed sheet and sleeping bags disappeared from our closets into another bag for the salvation army. They were gathering dust anyway since my two daughters sleep in a grow-up bed.

Having a puppy

The third fase of saying goodbye was welcoming a puppy into our family.

Something small and cute to take care of, but with lesser impact than a child. But maybe my my fellow students at the puppy course will think differently about that.

The first month our puppy Sammie showed suspicious similarities with my childbed days. The only difference was that I had to remove poop from the floor instead of my daughters' bottoms.

The nightly puppy squeaking stayed limited to just one week. I wasn't affected by it anyway, because of my clever purchased earplugs.

Selling the expensive baby stuff

The final stage now truly begun. I photographed the carrycot, stroller and Maxi-Cosi are photographed and will be appearing in a few days on Ebay.com. Things that you won't buy lightly for a second time since the total cost is the equivalent of a sunny holiday.

The final moment has arrived: Farewell to number three and two, I really love you!

Mommy is sick, four tips that buy you me-time | Funny Mommy Blog

After diarrhea, various colds and the flu had gotten the best of my two girls, I really thought I had a lucky escape this time. Even the national flu outbreak apparently had no effect on me.

This was until last Sunday. After a night of no sleep and staying on the couch because of continuous coughing (lying flat down was impossible), I had to conclude that those bastards me had finally gotten the best of me. And with bastards, I mean my kids' germs.

Because of all the bacteria, germs and viruses that are flying round at school my kids regularly have colds. This usually takes a day or two and then they run just as happily through the house as before.

If they infect me, I'll be less fortunate: the cold reveals itself directly as a flu or a respiratory infection and I need at least a week to recover.

But how does that work: recovering when you are a sick mom?

Before I had children, I spend my ill days lying on the couch occupying myself with:

a) watching TV;

b) reading a magazine;

c) taking a nap.

But when you have kids, family routine has to go one, even when you feel sick to your stomach.

You take care of your kids, you make dinner, do the ironing, fold the laundry and you let the dog out for a walk. Luckily there is another way?

How do you get sick time when you are a mom?

#Tip1: Ask for help

For some reason, we moms don't like to ask for help. Why? It makes your life a lot easier

So go and ask your own mom to bring along a hot soup (all patients eventually want their mommy, even when they ar forty). Before you know it, your mom will have cleaned the mess in your house in no time. And if you're really lucky, she will even do your ironing at her home.

Don't forget, your husband can cook too. He didn't die of starvation when he was living in his bachelor patch was he? Just saying.

#Tip2: Leave things as they are

Yes, I know, there are baskets full of dirty and clean laundry that need to be sorted and folded. And, yes, the attick can use a good vacuum cleaning. Who cares? You can do all these things when you are feeling better. It's that easy.

#Tip3: Plan playing dates for your children

I know you are crazy about your kids, but when you feel sick you don't need your kids hanging around making you crazy. A few texts in your mommynetwork can work miracles. Within minutes you have arranged playing dates for your loved ones. An additional advantage: You do not have to race to school with your sick face from hell to pick up your children.

#Tip4: Hurray for Netflix and the I-pad

Okay, we all know that too much TV and I-pad time is no good for your kids. However, in times of sickness, emergency breaks laws.

With a Netflix subscription you are sure you can play a cartoon at any give time. Or just hand them the I-pad, so they can decide all by themselves what they want to see. Buys you at least an hour of me time.

So you can take an extra nap on the couch getting all healthy again. You're welcome!!

And.....feeling better already?

An English funny mommyblog written by mamablogmethumor.nl. Did you like reading this? Please let us know on Facebook or Instagram. Read our latest blogs, quotes and oneliners.

Submit URL - Submit A Site

Carnavalsdagboek van een mama | Mamablog met humor

Alaaf, het was weer gezellig tijdens Carnaval! Ik realiseer me dat het carnavalsfeest nog niet helemaal is afgelopen, maar voor deze mama is het na twee nachten en een middag wel genoeg geweest.

Zoals jullie misschien in mijn vorige blog Carnaval met kids hebben gelezen, ging ik vroeger stug door met feesten tot en met dinsdag, maar dat had ik nu niet overleefd. 
Het was sowieso een openbaring om na enkele jaren ook 's nachts weer met Carnaval op pad te gaan. In de afgelopen drie dagen heb ik het volgende geconcludeerd:

3 mama's tijdens het indrinken 

1. Carnavalpakjes zien er nooit -maar dan ook nooit - uit als op de verpakking 

In ieder geval niet bij vrouwen die een kind hebben gebaard (Doutzen Kroes uitgezonderd). 
Want of te weinig ruimte bij de boobies of te veel ruimte bij de heupen, waardoor deze nog groter lijken dan ze al waren. 

a

Vijf veertigers in onze oude stamkroeg

2.Een groepsselfie maken zonder wallen of rimpels is een hele opgave, met alleen maar 35-plussers in de groep. 

Gelukkig was iedereen na een stuk of 20 fotomomentjes tevreden en werd er algemeen toestemming verleend om foto's op Facebook, Instagram en o ja deze blog te delen (dat laatste weet ik niet helemaal    zeker ;)

  3. Dat Carnaval kan leiden tot (o, zo leuk) puberaal gedrag

En dan bedoel ik natuurlijk het gezamenlijke indrinken, schminken, nagels lakken, tutten, outfits kiezen en het hiervoor genoemde selfies maken in veelvoud.
Als echte tieners werden we netjes voor de deur van de kroeg afgezet. 's Nachts om half vier belde ik mijn eigen vent uit bed voor een lift naar huis (Geen taxi te vinden in Goirle. Waar waren toch al die taxichauffeurs uit Rotterdam, Den Haag en Arnhem die in het Brabantse land hun zakken gingen vullen?*).  Kortom een flashback naar toen ik 16 was en nog thuis woonde. Thanks pap, voor het vele halen en brengen. 

4. Dat het uitdelen van zeepjes aan kids tijdens de optocht geen goed idee is. 

In onze groep waren er maar liefst 3 overenthousiaste jongetjes die het pakje aanzagen voor een lekker stukje witte chocolade en dus spontaan bellen begonnen te blazen. De verplichte lepel pindakaas deed gelukkig zijn werk (tip van de huisartsenpost). Media Markt Tilburg heeft in ieder geval mijn stem niet gekregen.

De kids in de keuken tijdens de optocht -up to no good-

5. Dat ik echt niet meer zo goed tegen alcohol kan

En dat terwijl ik het bij wijn heb gehouden met zelfs wat frisjes tussendoor. Viel nog slechter dan de mix van bier, wijn, jägermeister, flügel, goldstrike en o ja, wodka-red-bull die ik vroeger moeiteloos tijdens carnaval naar binnen klokte. (Sorry pa en ma, voor mijn standaard antwoord dat ik echt maar drie wijntjes op had :-)) 

6. Dat ik inmiddels echt - maar dan ook echt- heel oud ben. 

Circa 70% van de mensen die ik 's avonds in de kroeg tegenkwam had ik zelf kunnen baren. En dan zelfs nog op een hele respectabele leeftijd van 24 of zo.
En kan iemand mij vertellen wat er ook al weer zo leuk was om met zijn allen op een klutje gepropt in de kroeg te staan? Afgezien van de lekkende biertjes, botsende zwetende lijven en hitte dan.

7. Dat gratis drank een gepasseerd station is. 

Samen met mijn eigen roze konijn

Twintig jaar geleden moesten we de mannen en daarmee ook de gratis biertjes van ons afslaan. En als graag geziene gasten in onze stamkroeg kregen we regelmatig wat van de barmannen toegeschoven. 
Naiëf als we toen waren, vonden we het allemaal heel gewoon. Net zo als dat het nu heel gewoon is dat we onze drankjes allemaal zelf afrekenen, En dat we niet meer als prooi worden gezien door het gros van de jagende mannetjes.(Nou ja op die ene na dan, met een MILF-fantasie of gewoon contactlenzen vergeten).

8. Dat de rol die alcohol voor ouders vervuld, ook vervuld wordt door snoep voor kinderen. 

Een carnavalsfeestje bij de optocht moet toch ook een feest voor de kinderen zijn? En dus was de chips, snoep en Capri-sun in ruime hoeveelheden voor onze bloedjes beschikbaar (met dank aan Sjoerd en Inge). Die daar gretig misbruik van maakten. Resultaat: een stuk of tien rondrazende en springende kids, high van de suiker. 
Net als hun moeder zijn die van mij niet gezegend met een sterke maag. En dus werden we 's nachts wakker van een heel zielig klein meisje dat in haar bed moest overgeven. Maar gelukkig deed een warme douche en schoon beddengoed wonderen.

Eindconclusie: het waren drie hele gezellige dagen! 
Ik weet niet of ik met Carnaval 's nachts weer de kroeg in zou duiken. Maar om hetzelfde ritueel met de meiden volgend jaar te herhalen lijkt me een strak plan. In de middag dan.

Lees: lekker veel ruimte om te dansen en meer mensen van "onze" leeftijd. Soort zoekt soort toch. En bovendien kunnen we lekker op tijd naar bed. Gaan we  's ochtends ook niet meer zo stuk als de kids op ons bed springen.  

* Zie artikel "Vechten tegen broodroof chauffeurs 'van buiten', Algemeen Dagblad, 28 februari 2017

De leukste mama quotes!

Help, mama heeft niets om aan te trekken! | Mamablog met humor

Ik was een modemeisje. Iedere week scoorde ik een nieuwe hippe outfit die ik op zaterdagavond live in stad showde. Sinds ik moeder ben, zijn deze tijden definitief voorbij.

Fashionista in een hippe boutique

De hoogtijdagen van mijn leven als fashionista waren tijdens mijn studententijd. Ik had toen een bijbaantje in één van de hippe boutiques in Breda. 

Ik was zelf mijn beste klant. Nog voordat de nieuwe collectie in de winkel hing, had ik al een kek setje voor mezelf apart gelegd. 

De personeelskorting was te verleidelijk om mijn salaris aan andere zaken te besteden. Ook de lunchpauze gebruikte ik om te shoppen. Wanneer je midden in de stad werkt is het moeilijk om de verleiding van het winkelen te weerstaan. 

Eerste baan: shop untill you drop

Toen ik een echte baan kreeg met dito salaris, was er minder tijd en meer geld voor mijn shopgedrag. Ik had een appartement op loopafstand van de stad, dus bracht ik menig zaterdag snuffelend door tussen de kledingrekken, om altijd wel met iets hips thuis te komen. De nieuwe outfit werd zorgvuldig opgehangen in mijn king-size kledingkast om vervolgens die avond de show te stelen. 

Uitgaan in een nieuwe outfit

Voor zo'n stapavond had ik een heel ritueel. Eerst uitgebreid douchen en scheren. Vervolgens de make-up zorgvuldig aanbrengen. Haren drogen en de stijltang erdoorheen. Setje fris ondergoed aan, nieuwe outfit eroverheen. 

Met een wijntje op de bank nog even Idols kijken. Kleine touch-up van de make-up en het haar en ik was ready to go. Het hele ritueel duurde gemiddeld twee uur. Dit liep wel eens uit tot 2,5 uur wanneer ik vantevoren nog niet had besloten welke outfit ik aan zou trekken.

Tijdens de zwangerschap: shoppen voor babykleertjes

Wat een verschil met nu. Het begon al tijdens de zwangerschap. Door alle hormonen die door mijn lichaam gierden, maar ook door mijn uitdijende buik was mijn focus in een keer verplaatst van kekke outfitjes voor mijzelf naar schattige babykleertjes voor de kleine. Ik was veroordeeld tot zwangerschapsmode, dus besloot ik mijn fashion skills te gebruiken om een ultrahippe babygarderobe te scoren. Sindsdien is die focus niet meer veranderd.

Shoppen voor de kinderen

Mocht er een klein wonder gebeuren en heb ik een keer tijd om alleen door de stad te lopen, valt mijn oog eerder op een te schattig jurkje voor één van mijn meiden dan op dat hippe blousje dat helemaal van nu is. 

Klaarmaken voor een feestje

Ook als ik een feestje heb, mag ik blij zijn als ik 10 hele minuten heb om mezelf enigszins toonbaar te maken. Niks geen nieuwe outfit, ik check mijn inmiddels zwaar uitgedunde kledingkast en grijp een blousje van 2 jaar terug en een spijkerbroek waarvan ik weet dat mijn benen er goed in uitkomen. 

Dan pas ik mijn talenten van snelvisagie toe en warempel er staat one hot mama voor de spiegel. Ik schiet de laarsjes van het vorig seizoen aan en ik ben klaar om te gaan.

Help, mama heeft jeuk! | Mamablog met humor

Het gebeurde op een ochtend als ieder andere ochtend. Ik stond onder de douche en toen zag ik het. Kleine rode bultjes ter hoogte van mijn knieën. 

Verlate waterpokken

Na een nadere inspectie van mijn lichaam bleken de kleine rode rakkers ook op mijn bovenbenen en buik te zitten. Wat was dit in hemelsnaam? Een verlaat geval van waterpokken of 1 van die andere kinderziektes? Had ik die niet al gehad? 

Contact met de dokter

Na een snelle afdroogbeurt belde ik mijn dokter en probeerde de bultvorming zo specifiek mogelijk te omschrijven. "Galbulten" was zijn nuchtere conclusie. 
Hoe kom ik in 's hemelsnaam aan galbulten? Volgens mijn dokter kunnen deze bultjes gewoon ontstaan na een te hete douche. Ik douche al jaren op de heetste stand maar heb nog nooit een bultje gezien. Ben ik op mijn achterdertigste spontaan allergisch geworden voor heet water?

Galbulten of netelroos

Na nader onderzoek op google vond ik de officiële term voor het fenomeen dat zich op mijn lichaam had gemanifesteerd: Netelroos. Even een kleine tip, vermijd de afbeeldingen op google, want je wordt er spontaan misselijk van.  

Netelroos kan door diverse oorzaken ontstaan, onder meer door koude of warmte, het gebruik van antibiotica en stress. Combineer die drie dingen samen en je krijgt zoiets als dat op mijn lichaam zit. 

Chronische netelroos

Het zou vanzelf moeten overgaan. Maar er schijnt ook nog zoiets als chronische netelroos te bestaan. Laten we hopen dat ik die variant niet heb.

Heel veel jeuk

Wat er ook bij vermeld stond: Het jeukt als de hel. Daar hadden ze gelijk in. 's avonds had ik zo'n jeuk dat ik doorging met krabben op mijn enkels totdat het bloedde. Vandaag heb ik me van top tot teen ingesmeerd met het stinkende middeltje dat we ook gebruikten toen mijn jongste waterpokken had. Het gaf enigszins verlichting, maar nou weet ik wat die kleine heeft moeten doorstaan. 

Relativeren

Ik troost me met de gedachte dat het winter is. En dat ik mijn pokdalige lijf kan verstoppen in truien en lange broeken. Voorlopig dan, want blijkbaar komt netelroos ook voor in het gezicht. Geloof me, tegen die bultvorming kan geen long-lasting foundation op. 

Volgens Google vertrekken de rode rakkers net zo spontaan als dat ze gekomen zijn. Laten we hopen dat dit voor mijn afspraak met die belangrijke klant is. Een pokdalig gezicht in combinatie met chronisch krabben is naast heel irritant ook niet goed voor de verkoop. 

De liefde voor je kinderen is eindeloos | Mamablog met humor

Wat is liefde? En hoe voelt pure liefde? Als je kinderen hebt, kan het bijna niet anders dan dat je het ervaren hebt. 

Spontane knuffels

Een spontane knuffel van de oudste, de geur van de haartjes van je kleine. De jongste die "dag onderbroekenbil" tegen je zegt als ze gaat slapen en vervolgens heel hard moet lachen. 

De definitie van liefde

Wikipedia zegt dat liefde de diepe genegenheid voor, welgezindheid tot of toewijding voor een ander betekent. In het geval van kinderen kun je eraan toevoegen dat je hun belang voor je eigen belang stelt en dat je je altijd zorgen over ze maakt.  Zoals over mijn oudste. 

Kat uit de boom-kijker

Mijn oudste is een gevoelig meisje dat de kat uit de boom kijkt. Ze moet altijd acclamatiseren voordat ze het aandurft om met onbekende kindjes te spelen. Kleine dingen zoals dat een klasgenootje haar hand niet vast wilden houden, raken haar meer dan een ander. 

Een onbezorgde jeugd geven

Uiteindelijk komt het hoge woord eruit en dan huilt ze zachtjes in mijn armen. Mijn hart huilt dan mee. Ik wil zo graag dat mijn kinderen een onbezorgde jeugd vol plezier, veiligheid en zonder zorgen ervaren. En het raakt mij meer dan wat dan ook als één van mijn kids verdriet heeft. 

Voor de eerste keer naar school

Toen ze net naar school ging heb ik me grote zorgen gemaakt. De eerste weken week ze niet verder dan een meter van de leraar. Ze hield zich op de achtergrond en maakte niet veel contact met andere kinderen. 

Inmiddels zijn we drieeneenhalf jaar verder en is er veel veranderd. Ze heeft veel vriendinnetjes en durft steeds meer van zichzelf te laten zien. Ze doet het goed op school en is in haar element.

Mama's oude angst

Af en toe speelt de oude angst van mama weer op. Bijvoorbeeld als ze een tijd lang niet heeft afgesproken met haar vriendinnetjes. Ik weet dan niet hoe snel ik actie moet ondernemen om een playdate te regelen. Mijn vriend is een stuk relaxter in die zaken. Hij stelt dat ze misschien even niet zo'n zin heeft om af te spreken en dat het wel weer komt. Daar kan ik het dan mee doen. Hij heeft ook wel een punt. 

Liefde is loslaten

Liefde is ook je kinderen vrij laten en ze hun eigen leven laten leiden. Het enige wat je als ouder kunt doen is ze een veilig vangnet bieden. En ze laten weten dat ze alles tegen hun papa en mama kunnen zeggen, zonder vooroordelen. 

Uitnodigingen voor kinderfeestjes

Vorige week vond ik maar liefst twee uitnodigingen voor kinderfeestjes in mijn oudste haar schooltas. Ik was als een kind zo blij. Een persoonlijke uitnodiging van koning Willem Alexander himself had mij niet blijer kunnen maken. Het gaat goed met haar. En als het goed gaat met haar, gaat het goed met mij.

Carnaval met kids

Als je in het Zuiden woont, ontkom je er niet aan: Carnaval! Er bestaan die-hard Carnavallers die vanaf november al bezig zijn met hét feest van het Zuiden. Sinds mamablogger Yvonne moeder is, ziet haar Carnaval er iets anders uit.

De elfde van de elfde

Zo vindt op 11 november exact om 11:11 uur de inluiding van het nieuwe Carnavalsseizoen plaats, in de Brabantse volkmond: De Elfde van de Elfde. 

Officiële reden voor deze datum ligt bij het getal 11 dat van oudsheer als getal van dwazen en gekken wordt beschouwd. Officieuze reden is dat de Carnavalverenigingen een excuus zochten om reeds voor Februari een heus Carnavalsfistje te kunnen geven.

Praalwagens bouwen en kostuums naaien

Na dit pré Carnaval feest rest de die-hard Carnavallers de volgende taak: een zo groot mogelijke praalwagen bouwen om het hele gezelschap in vol ornaat tijdens de optocht te vervoeren. De mannen houden zich bezig met de bouw. De vrouwen duiken achter hun naaimachine om iedereen van een flitsend en matchend kostuum te voorzien. Hoogtepunt is de optocht waarin al het harde werken wordt beloond met de "oehh's" en "ahh's" van de menigte die zich bij de optocht heeft verschanst. Vergeet ook de vele biertjes niet.

Aantrekkelijke caravalsoutfit

Een echte Carnavaller ben ik nooit geweest. Mijn aandacht ging vooral uit naar de outfit ik dat jaar aan zou aantrekken. Zo ben ik achtereenvolgens een engel, Mia Wallace uit Pulp Fiction, Britney Spears, Geisha, Duits Boerinnetje en Paris Hilton geweest. 

Blijkbaar had ik nogal de behoefte om bepaalde jongensfantasieën in vervulling te laten gaan. Outfits zoals patatje joppie, smurf, koe en andere aanverwante dieren met tepels. Ik  liet het graag aan andere vrouwen over.

Carnavallen van vrijdag tot en met dinsdag

Mijn vriendinnen en ik begonnen vrijdagavond en dat ging zo door tot en met dinsdagavond. Het haringhappen sloegen we over. Tijdens Carnaval bleef ik vaste prik bij een vriendinnetje in het centrum slapen. Onze dagindeling was vrij eenzijdig.

1. Na een lange carnavalsavond en -nacht sliepen we een gat in de dag. 
2. Tegen half vier kwamen we uit bed om te "ontbijten". 
3. Tegen half vijf stond ik onder de douche om me toch weer enigszins fris en fruitig te voelen (poging niet geslaagd). 
4. Om vijf uur trokken we onze outfit aan en voorzagen we onszelf van de juiste carnavalslook.
5.  Om half zeven vertrokken we richting stad om ons weer in het feestgedruis te storten. 
6. Om half vier doken we het bed in. 
7. Herhaling van stap 1 tot en met 6.

Met Carnaval "erin komen"

Ik moest er altijd even inkomen. En dat had met name te maken met de muziek. Ik kan vele muzieksoorten waarderen van rock tot klassiek. Carnavalskrakers behoren tot de spreekwoordelijke uitzondering. 

Het eenzijdige ritme in combinatie met de eenvoudige songteksten (lala lala lalalala, la la lalalala) kan mij gewoonweg niet bekoren. 

Na een paar wijntjes vond ik alles leuk en hoste ik vrolijk mee in de polonaise, op diezelfde Carnavalsmuziek. Wanneer er dan tussendoor nog wat oude dance tracks werden gedraaid, kon mijn avond niet meer stuk.

Carnaval met kinderen: naar de Carnavalsoptocht

Sinds mijn lief en ik kinderen hebben, ziet Carnaval er iets anders uit. In plaats van vier avonden los in de kroeg is het feestgedruis beperkt tot één middag. En dan niet binnen maar buiten. 

Het feest vind plaats aan de zijlijn van de Carnavalsoptocht die ik al eerder noemde. En in plaats van vier uur 's avonds ben ik samen met vriend en kids om vier uur 's middags weer thuis. 

De carnavalsoutfits van de kids zijn zorgvuldig gekozen en tevens winterkou-proof. Ik draag voor de vierde keer op een rij mijn Heidi-outfit en mijn vriend heeft zijn roze konijnenpak weer aan, want wij hadden natuurlijk weer geen tijd om voor onszelf een nieuwe outfit te scoren. 

We staan tussen andere ouders aan een statafeltje bij onze vrienden voor de deur. Een bankje doet dienst als tribune voor onze kinderen. Het zonnetje schijnt. Ik kijk om me heen, hoor de vertrouwde klanken en geniet.

PS. Dit jaar ging ik voor het eerst sinds 7 jaar weer twee avonden op stap met Carnaval! Mijn boselfjes outfit hing al klaar. Benieuwd hoe dit afloopt? Lees dan vooral mijn blog: Carnavalsdagboek van een mama.