Help, mama heeft een (schattige) driftkikker thuis!

Het was weer gezellig gisteren tijdens het avondeten. En dat bedoel ik natuurlijk sarcastisch.

Reden voor onze diner from hell? De driftbui van onze jongste dochter Fiene van vier. Superschattig om te zien én met hoge aaibaarheidsfactor omdat ze ook nog eens een kop kleiner is dan de andere kindjes in haar klas.

Driftige kleuter

Helaas is Fiene de laatste tijd nogal driftig en beschikt ze over een ruim talent om de rol van dramaqueen overtuigend te vervullen.

Bij iedere situatie die niet naar haar zin is gaan de armpjes van deze driftige kleuter over elkaar heen, staat haar gezicht op oorlog en begint ze te schreeuwen. Voeg daar een paar krokedillentranen aan toe en de woedeaanval is compleet.

Gemiddeld drie keer per dag wordt ons gezin op “Mental” Fiene getrakteerd. Zoals bijvoorbeeld gisteren.

Driftbui 1: woedeaanval na school

De eerste woedeaanval kwam toen ik mijn docher uit school ging halen. Het vriendinnetje met wie ze wilde afspreken was al weg en dus moest ze zonder playdate mee naar huis. De armpjes gingen over elkaar, het gezicht nam standje onweer aan en het volgende kwam uit haar mond: “DAT KOMT OMDAT JIJ NIET GOED GEZOCHT HEBT STOMME MAMA HET IS JOUW SCHULD!”

Manipulatie

Tranen met tuiten en ze wilde niet meer voor- of achteruit, dus ging ik over tot manipulatie. Een techniek die iedere moeder tot in de puntjes beheerst. Ik vertelde haar dat we op weg naar huis bij de puppy van mijn vriendin gingen kijken (haar adres ligt op de route naar jawel mijn huis.) Haar gezicht klaarde op als donderslag bij heldere hemel en huppelend wandelden we naar haar huis. Hondje geknuffeld, stralende lach op het gezicht en toen verder op weg naar huis.

Driftbui 2: tijdens het wandelen

Driftbui 2: “MAMA WAAROM HEB JIJ DE KINDERWAGEN NIET MEEGENOMEN MIJN BENEN DOEN PIJN STOMME MAMA IK KAN NIET MEER LOPEN AU BRULLLL!” Deze bui besloot ik maar te negeren dus liep ik stug door samen met mijn oudste dochter, terwijl er een klein drama achter ons afspeelde. Huilend, jankend, schreeuwend, maar gelukkig liep ze gewoon mee.

Eenmaal thuis aangekomen, veranderde ze weer in haar vrolijke zelf en had ik er drie uur (bijna) geen kind aan.

Driftbui 3: driftig tijdens het eten

Totdat we begonnen aan het avondeten. Haar hapjes gingen zoals gewoonlijk tergend langzaam. Na een opmerking hierover kreeg ik het welbekende “MAMA JE MOET ME HELPEN” te horen. Dus aardappeltje op de vork en dat in haar mond zien te krijgen, terwijl die natuurlijk nog vol is van het aardappeltje van twee minuten geleden.

Het “Schiet nou eens een beetje op” van mij viel niet in goede aarde. Daar gingen de armpjes weer. Het gezicht volgde en vol drama verliet ze haar stoel om iets onverstaanbaars te schreeuwen, de deur hard dicht te gooien en hartstochtelijk te huilen.

Lachen om driftbuien

Mijn vriend en ik moesten moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Het is af en toe best grappig om zo'n klein propje mens te zien flippen. Maar lachen is niet verstandig, blijkt uit ervaring.

Als ze het namelijk ziet zegt ze: “JULLIE LACHEN MIJ UIT!!!!” en dan duurt haar driftbui zeker tien minuten langer.

Sorry zeggen en knuffelen

Na vijf minuten was ze weer beneden. Haar krakende stemmetje mompelde “Sorry” en ging verder met eten. 's avonds kroop ze op mijn schoot om me een dikke knuffel te geven

. 

Meer informatie over driftbuien van kleuters

Meer lezen over driftbuien, driftige kleuters en tips hoe je om moet gaan met hysterische krijsbuien? Kijk eens op www.ouders.nl. (Moet ik misschien zelf ook eens doen :-))