De hel die zwemles heet | Mamablog met humor

Iedere ouder met kinderen van vier jaar of ouder zal het herkennen: de hel die zwemles heet. Zelden is er een onderwerp op het schoolplein dat zoveel algemene frustatie oproept als de zwemles. En dat heeft meerdere redenen.

Zwemlesfrustratie 1: Onmogelijke zwemtijden

In de eerste plaats omdat de zwemlessen vaak beginnen op de meest onmogelijke tijden. Dit betekent dat je je kids in standje turbo uit school moet halen en direct in de auto moet proppen wil je er op tijd zijn. 

Zwemlesfrustratie 2: Chloorlucht en hitte

Eenmaal aangekomen bij het zwembad komen de vertrouwde chloordampen je tegemoet. Om maar niet te spreken van de allesoverheersende hitte.  

Je haast je snel naar de smalle kleedhokjes om je kind in zwempak of zwembroek te hijsen (en krijgt het mogelijk nog warmer, door al het gesjor aan die kleren en het gekrijs van een niet meewerkend kind, in een te klein hokje. En o ja, de coltrui die je 's ochtends zonder na te denken hebt aangeschoten).

Zwemlesfrustratie 3: Smerige kantine

Daarna trek je met de ene hand je kind richting de zwemzaal, terwijl je met de andere hand het klamme zweet van je voorhoofd veegt. Gelukkig, net op tijd, missie weer geslaagd.

Vervolgens slenter je met je andere kind naar de loeihete zwemkantine ( waar alles lijkt te plakken) om op je zwemkind te wachten. 

Met een bakje lauwe koffie en je telefoon heb je een uurtje om bij te komen. Tenminste als je niet-zwemmende kind een beetje meewerkt en niet ter plekke een woedeaanval van verveling op de smerige kantinevloer krijgt.

Zwemlesfrustratie 4: Klamme lijfjes en druipende haren

Als de zwemles eenmaal is afgelopen wordt het daar waar mogelijk nog erger. Met wederom zweet op je voorhoofd en een handdoek in de aanslag wacht je in de zwemzaal tot je kind eindelijk onder de douche vandaan komt.  

Het kind dient weer meegesleurd te worden naar het kleine hokje, waar je zo goed en zo kwaad haar enigszins droog probeert te wrijven, terwijl natte haren chloorwaterkringetjes op je coltrui achterlaten. 

Je probeert de halfnatte warme beentjes van je dochter zo snel mogelijk in een maillot te hijsen, want je wil weg, weg uit de hitte en allesoverheersende chloorlucht. 

Je kind wordt vervolgens hysterisch omdat mama te ruw doet tijdens het aankleden. Nog even volhouden, kinderharen provisorisch droogföhnen, jassen aan en eindelijk weg, op weg naar de frisse lucht. 

Het is gelukkig voorbij en we hebben het weer overleefd (voor een week dan).