Werkende mama versus thuisblijfmoeder | Mamablog met humor

Ik houd er niet van om in clichés te vervallen. En je leest er de laatste tijd al zoveel over. Al die werkende moeders die het zo druk hebben. Ik zou graag de uitzondering op de regel zijn. Helaas. Maar ik wil wel een statement maken: moeder zijn is druk, of je nou werkt of niet. Volgens mij heeft een niet-werkende moeder het zwaarder.

Ik ben blij dat ik soms naar kantoor kan gaan. Dat ik me even met andere zaken kan bezig houden. Dat ik even niet geheel in dienst sta van een ander. Want hoe lief ik mijn kids ook vind, soms kan ik ze achter het behang plakken. Als ik ze dag en nacht om me heen zou hebben, zou het er niet beter op worden.

Woensdag werkt mijn lief de hele dag en dat betekent met zijn werktijden tot een uur of drie 's nachts. Dat betekent dat ik er na mijn werkdag alleen voor sta. Eerst de kids bij de buitenschoolse opvang en de gastouder opgehaald. Blije gezichtjes die "Mammmmmma" roepen. Verveeld nooit en zorgt nog altijd voor een glimlach op mijn gezicht.

Schoenen aan, jasjes aan en lopend naar huis om toch nog even een frisse neus te halen. Kouddd, snel naar binnen. Eten maken en ondertussen kinderruzies sussen. Daarna zorgen dat de kinderen ook daadwerkelijk iets naar binnen krijgen. Drie kwartier later zijn we eindelijk klaar met eten.

Kleinste onder de douche, haren wassen, hoop gekrijs, kleinste uit de douche, kleinste aankleden, hoop gekrijs, kleinste voor de tv planten.

Oudste onder de douche, haren wassen, oudste uit de douche, hoop gekrijs want koud, oudste aankleden, oudste naar beneden. Mama probeert de badkamer enigszins droog te krijgen, poging niet geslaagd. Mama stopt de kleren in de was en ruimt speelgoed op.

Kleinste wil een flesje, oudste wil een wafel, want heeft toch nog wel honger. Erg verrassend na vier happen avondeten.

Kleinste heeft de i-pad maar oudste wil de i-pad dus wederom een hoop gekrijs. Kleinste ontdekt een nieuw spel waarbij ze alle muntstukken van haar kassa door de kamer slingert. Mama is het zat, poetst tanden, vertelt verhaaltjes en stopt kleinste in bed.

Oudste wil nog niet naar bed. Vooruit, ze mag nog een filmpje kijken. Dat worden er drie. Onder luid protest krijg ik haar naar boven. Tandenpoetsen, verhaaltje lezen en instoppen.

Kleinste wil nog een flesje dus hop weer naar beneden en naar boven.

Rond een uur of negen is het boven eindelijk stil. Vervolgens kan ik de bom die beneden ontploft is opruimen en rond half tien plof ik uitgeput op de bank.

Dan bedenk ik of ik nog even achter de laptop kruip voor dringende werkzaken of dat ik half bewusteloos op de bank TV ga kijken. Het wordt meestal het laatste.

Stel je eens voor dat ik mijn kids dag in dag uit, helemaal alleen zou moeten opvoeden, zonder welkome onderbreking van een baan of een partner die me helpt?

Hierbij een nieuwe statement: Ode aan de alleenstaande niet-werkende moeder, want die heeft het pas zwaar.