Gisteren kreeg ik een inzicht. Ik had net de kinderen opgehaald bij mijn ouders en plofte buiten adem op de bank. Ik kwam tot het besef dat ik mijn kinderen heel leuk vind en dat ik ze voor niets in de wereld zou willen missen. Het tweede besef was dat ik echt een bloedhekel heb om met mijn kids van punt A naar punt B met de auto te gaan. Dit heeft de volgende redenen:
- Een tripje met de auto betekent dat voordat we kunnen gaan ik allerlei benodigdheden voor onderweg moet verzamelen zoals luiers, luierdoekjes, flesje, hapjes, extra rompertjes en een set kleding, de favoriete knuffel van mijn jongste, broodtrommel, fruithapje en drinken voor mijn oudste etc. etc.U iteraard hebben mijn lief en ik net zo als andere ouders een luiertas klaarstaan, maar deze is vaak verre van compleet. Daardoor loop ik voorafgaand aan het vertrek als een bezetene door het huis om alles in sneltreinvaart te verzamelen in de luiertas en schooltas.
- De kinderen moeten plaatsnemen in de autostoeltjes in de auto. Dit klinkt makkelijker dan het is, in mijn geval dan. Mijn jongste wordt hysterisch als ik haar in het autostoeltje probeer te proppen. Nee, mevrouw wil graag via de andere deur naar binnen zodat ze zelf in haar stoeltje kan klimmen. Dit betekent dat ze eerst over het zitje van de oudste moet klimmen. Die wil ook graag als eerste de auto in, dus daar ontstaat een conflict. Na veel gekrijs en gezeur krijg ik ze uiteindelijk op hun plaats van bestemming.
- Vervolgens moet ik me in een onmogelijke yoga-houding moet wringen om die krengen van autostoeltjes dicht te krijgen.
- Eenmaal onderweg beseft mijn kleinste dat ze haar knuffel niet heeft en eist deze op. Mama moet vervolgens met 1 hand de luiertas openkrijgen, de knuffel eruitvissen en deze met een strategische worp richting de kleinste gooien. En dit terwijl ze ook nog gefocust op de weg moet blijven.
- De oudste kan haar autoriem inmiddels zelf losmaken en vind dit een leuk tijdverdrijf tijdens de autorit. Het kan dus zomaar dat ze zichzelf tussen de voorstoelen wringt en dat we een noodstop moeten inplannen. Na een serieus gesprek over veiligheid in de auto, blijft ze daarna meestal op haar plek, meestal.
- Eenmaal op de plek van bestemming, moet ik naast de luiertas en schooltas vaak ook mijn laptop met overgewicht en handtas meezeulen.
- Wanneer ik pech heb, valt 1 van de 2 in slaap en moet ik naast bovengenoemde lading ook nog een kind in mijn armen vervoeren.
- Is er nooit een parkeerplaats voor de deur van mijn huis vrij, waardoor ik nog een takke end langer moet lopen met al die tassen en kid(s).
